Król Polski z dynastii Piastów, wsławił się zjednoczeniem kraju po okresie rozbicia dzielnicowego, był ojcem Kazimierza Wielkiego.

Urodził się między 3 marca 1260 r. a 19 stycznia 1261 r. - jako książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu, później zdobył prawo własności wielu innych ziem - m.in. sieradzkiej, sandomierskiej, łęczyckiej, wielkopolskiej, pomorskiej, krakowskiej, którą objął 1 września 1306 r. W 1314 r.  zajął Wielkopolskę. 20 stycznia 1320 r. koronował się na króla Polski.  W tym samym roku wygrał proces z Zakonem Krzyżackim o Pomorze Gdańskie. Nie zakończyło to jednak konfliktu z Zakonem - we wrześniu 1331 r. doszło do jednej z najsłynniejszej bitew w dziejach Polski - pod Płowcami.